Column: Wacht u voor het Woord (1)

Mijn moeder had een lange portemonnee in haar tas. Die moest je openknippen, je hoorde een klik. Het muntgeld rinkelde als je ermee schudde. Die geur van dat nepleer, het koude metaal van het geld, Beatrix op de munt. En die kartelrandjes op de zijkant waarvan ik me altijd afvroeg hoe ze dat maakten, met GOD ZIJ MET ONS erin gegraveerd. Dat was geld, toen.

Nu is geld vaak rechthoekig en plat, vrolijk gekleurd, met je naam in zwarte letters in kapitalen (bij mij zijn dat de enige kapitalen die ik heb) tussen lange rare codes. Dat is geld nu. Je betaalt tegenwoordig vaak met een viercijferige reeks, in plaats van rekenen, terugrekenen en de munten of het papiertje aanpakken. Maar als je die code niet meer weet, ook al heb je voldoende saldo, gaat de aankoop niet door. Je moet die code dus goed onthouden.

Waren dat maar de enige codes die je moest onthouden. Alles is tegenwoordig ‘gepast’. Mijn eigen portemonnee puilt niet uit van het geld, maar kan niet meer dicht door alle pasjes. En al die pasjes zijn gekoppeld aan en beveiligd met accounts, wachtwoorden en gebruikersnamen, codes, cijferreeksen, cijfer- en lettercombinaties, spraak- iris- en vingerafdrukherkenning, programma’s en procedures. En die moet je allemaal onthouden. Je zou er onpasselijk van worden…

Bas Dekkers

4 gedachten over “Column: Wacht u voor het Woord (1)”

  1. Waar gaat dit nu weer over en wat is de essentie hiervan? Ik zou niet te pas en onpas artikelen schrijven waar je zgn. onpasselijk van wordt, helemaal niet als het gaat om het simpelweg onthouden van een aantal codes of wachtwoorden. Kom nou.

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Heb je een tip of opmerking? Stuur ons je nieuws of foto via WhatsApp of mail naar [email protected].

Scroll naar boven