Column: Samenzijn

De bus was al eigenlijk te vol om mij nog mee te nemen. De ramen beslagen van de dampende warmte, buiten gutste de regen. Geen zitplaats, ik moest aan de lus. Ik had al een tijdje niet gelust, maar nu de vakantie was afgelopen was het er weer ouderwets eivol. De chauffeur, op een stoel gezeten, floot een onduidelijk deuntje. Onherkenbaar, maar duidelijk hoorbaar. Best hard, eigenlijk. Een man die aan mijn lus hing keek met een trieste blik naar beneden. Een regendruppel hing aan z’n kin. Zijn jas rook naar hond. De buschauffeur veranderde zijn onsamenhangend melodietje, maar het werd er niet beter op. Valse uithalen na diep gebrom, zo is zijn fluitspel bondig samen te vatten.

Een corpulente dame wrikte zich door de menigte naar de uitgang, ze liet een natte stoel achter die onmiddellijk door een puisterige puber werd ingenomen. Hij schoof zijn tas naar zich toe, maar hij kon niet voorkomen dat daar een groen beschimmeld boterhamzakje uit viel. De jongen zag het niet. De busdeuren klapten dicht, de dikke dame liep weer door de regen. De bus trok op, mijn medelusser werd tegen mij aangedrukt. De hondengeur kwam als een bulldozer op me af; ontwijken onmogelijk. Het boterhamzakje schoof naar mij toe, verloor de inhoud en de groene smurrie verspreidde zich over de busvloer. Doordat de bus flink optrok drukte de hondengeurman zich nรณg dichter tegen mij aan, gleed uit de lus en klapte met zijn hoofd tegen de mijne. Zijn achterhoofd tikje onzacht tegen mijn neus, ik zag sterretjes. Mijn bril viel af, op de grond en werd vermorzeld onder de zolen van een man die zichzelf ook staande probeerde te houden. Een busrit om nooit meer te vergeten.

Bas Dekkers

13 gedachten over “Column: Samenzijn”

  1. Bas, wat is de waarde van deze proza? En wat is het doel? Humor overbrengen? De lezer vermaken? Informeren? Vertel nu eens, waar zit het gedeelte dat mij dusdanig zou moeten vermaken of informeren dat we de volgende keer wel weer een stuk van je gaan lezen?

  2. Dag bas, die vleutenaar is een ouwe zuurpruim. Hij reageert hier wel vaker op een niet gezellige manier.

    Ik moet eerlijk zeggen; ik vind je stukjes niet altijd even ‘leuk’, maar ze weten me wel te raken, zetten me aan het denken en dat is knap! Ik lees ze daarom met veel plezier. Ga zo door!

    Kleine tip: het zou leuk zijn om je verhalen in een voor inwoners van Leidsche Rijn bekende setting terug te lezen.

  3. Een kleine correctie er is iemand die zich ook voordoet als vleutenaar……ik ben soms ook kritisch, maar het stukje hier bovenaan heb ik zeker niet geschreven.

  4. Eerst reageren dan voorzichtig terugdeinzen. Wel grappige inwoner van Vleuten. Ik overigens zeggen dat ik ook niet alle stukjes van Bas even geweldig vindt.

  5. Dit gaat echt weer nergens over en heeft al helemaal geen betrekking op Leidse Rijn. En neem voortaan de fiets of auto, scheelt weer.

  6. Ik zou hier bijna zwaarmoedig van worden en nooit meer met de bus gaan. Als dit het hoogtepunt van je dag of zelfs week is.. Nou nou.

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Heb je een tip of opmerking? Stuur ons je nieuws of foto via WhatsApp of mail naar [email protected].

Scroll naar boven