Even voorstellen: Vinexjuffie

Vinexjuffie? Wie?
Hallo! Ik ben bijna 38 jaar en woon in de wijk het Zand in Leidsche Rijn. Vinexjuf werd ik al in 2004 toen ik op een basisschool in Leidsche Rijn ging werken. Manlief en ik woonden toen nog in Vianen. Elke doordeweekse dag fietste ik rond 6.30 45 minuten heen, over de brug, langs het kanaal, naar ‘mijn’ school. En weer terug. Vond ik heerlijk. Muziek op m’n discman (mp3 wa was da?) en karren maar. Vooral aan het einde van een lange werkdag was dat een heerlijk tochtje om je hoofd helemaal leeg te maken. En tja…de bus vanuit Vianen richting Leidsche Rijn deed er net zo lang over, dus dan was de keus snel gemaakt. Maar we woonden net een jaar in ons standaard-rijtjes-nieuwbouwhuis in Vianen, toen er een interessant project langskwam in de wijk het Zand. Huis veel groter, grote woonkamer en keuken, parkeren op eigen terrein èn 15 min fietsen van mijn werk. De rente was gunstig, de huizen verkochten (toen nog) binnen een maand. Binnen een week hadden we getekend en werd de afstand van Vianen naar Utrecht, leidsche rijn steeds langer. Wat was het fijn toen het nieuwe huis eind 2006 werd opgeleverd en we in maart 2007 er in konden trekken. Met twee honden en twee katten, is een huis in de buurt van het park geen straf. Mooie plek, hier gaan we voorlopig niet weg.

Van Vinexjuf naar Vinexmama
Ik begon eind 2009 aan een Master Sen (Special Educational Needs). Dat was best pittig omdat ik gewoon fulltime werkte. Elke woensdagmiddag ging ik vanuit Langerak, weer over een brug, langs een ander water dit keer, dwars door de stad naar Tuindorp om een ‘nog betere juf te worden’. Want hoe leg je kleuters uit dat ‘juffie’ die al juf is weer naar de juffen- en meesterschool (kinderwoord voor PABO) gaat? Gelukkig kreeg ik vrijdag studieverlof. Want naast alle niet-lesgevende-taken (kan ik een heel apart blog over schrijven) moest elk semester afgerond worden met een werkstuk. Waarvoor veel literatuur gelezen moest worden en daarvan moest meer dan de helft in het Engels zijn. Daar had ik me iets op verkeken. Ik redde het niet om in het tweede jaar ook nog te beginnen aan mijn scriptie. Daarom plakte ik er een extra jaar aan vast. Vanaf januari 2012 was het redelijk stressvol met scriptieplannen die heen gingen naar begeleiders, niet gedetailleerd/SMART genoeg werden bevonden, en weer terug kwamen. En dat meerdere keren. Achter de computer alles verwerken, studeren tot een uur of 1.00 of 2.00 was geen uitzondering. En de volgende dag om 6.30 weer uit de veren om op 7.00 op mijn werk te zijn. Dat ik moe was was niet zo gek. Maar in April vond ik mezelf wat dik worden en ik dacht…zou toch niet?…wanneer was ik ook alweer voor het laatst ongesteld geweest?…geeeeeeeen idee. Dus ik deed een test en die was positief! Gelijk zo’n ‘hoeveel-weken-ben-je-zwanger-test’ er achteraan gedaan en die gaf aan 5+ weken. Wij sloegen thuis aan het rekenen en kwamen uit op eind December 2012. Ik had gelijk een goede deadline om af te studeren. Want een scriptie schrijven met een baby op de achtergrond, dat is niets voor mij. Afspraak met de verloskundige gemaakt voor een maand later als ik 12 weken zou zijn. “Nou mevrouw, u bent iets meer dan 12 weken zwanger hoor! Ik durf het niet met zekerheid te zeggen, ik denk zo’n 15 weken. Onze apparatuur kan het zo ver niet aan, dus u moet nog even een afspraak maken met een echocentrum”…..Kloink….Gelukkig konden we daar nog geen uur later terecht. Ik bleek al bijna 16 weken zwanger te zijn en onze zoon (“willen jullie het al weten?”) zou niet eind December maar half November te wereld komen. We konden dus gelijk al aan iedereen vertellen “hé, we zijn zwanger en het wordt een jongetje!”. De reacties waren heel grappig. Uiteindelijk kwam kleine man al op 3 november 2012, 10 dagen te vroeg. In het voorjaar van 2014 had ik weer zo’n gevoel en opnieuw een positieve test. De uitgerekende datum scheelde echter maar vijf dagen met die van ons zoontje destijds. Weer half november (hoe krijgen we het voor elkaar???). Ons dochtertje kwam uiteindelijk 10 november als superwoman de wereld in (echt…met een vuist naar voren langs haar hoofd…tenminste dat is me verteld). Dus tussen onze twee apen zit precies een week. Hoe verzin je het. In ieder geval was ik zo niet alleen een vinexjuf, maar ook een vinexmama…

Anoniem?
Ik blog dan wel onder de alias Vinexjuffie, en ik doe een poging met die foto met de zonnebrillen. Maar eigenlijk kan je de anonimiteit vaarwel zeggen zodra je besluit PABO te gaan doen. Je hoeft nog niet eens echt aan het werk te zijn, want zodra je begint met stage lopen, ben je plaatselijk publiek bezit. Je wordt werkelijk overal aangesproken/geroepen met “hé juffrouw” of je hoort wat geschuifel en gegniffel en dat staat er inene een verlegen kleuter naast je in bijvoorbeeld de schoenenwinkel. Meestal zijn het echter de ouders die het eerst opmerken dat juf ook ergens loopt en het kind dat je dan vervolgens verbaasd aankijkt met een blik van “huh, wat doe jij nou buiten? woon jij niet op school dan?”. Zelfs in 2014 in Versailles, Frankrijk hoorde ik inene “hé juffrouw!” Dus hoewel ik geprobeerd heb deze blog zo anoniem mogelijk te schrijven. Ik ben in het dagelijks leven best een open boek. Waarschijnlijk weten veel mensen wel hoe ik heet, op welke school ik werk en voor welke klas ik sta. Want zelfs toen ik er nog alleen aan dàcht om weer te gaan bloggen (en daarover al met de redactie van regio leidsche rijn van gedachten had gewisseld), zei een collega al tegen mij op de gang “ik hoorde dat je gaat bloggen, wat leuk!”. Haar buurvrouw blijkt in de redactie te zitten. Anoniem. Ik bedoel maar….

Ik doe ook nog andere dingen hoor
Natuurlijk ben ik niet alleen juf en mama. Ik ben creatief en lees graag. Ik heb vroeger graag gezongen in jongeren- en popkoren en ik heb zo’n 10 jaar aan stijldansen gedaan. Manlief en ik hebben hier in de Vinex nog een paar seizoenen Salsa gedaan, maar daar zijn we op een gegeven moment mee gestopt. We hadden na onze huwelijksreis zoveel lessen gemist, die beenden we niet meer bij. Ik speel nu al een paar jaar bij musicalvereniging SterAllures in Woerden. Ik kan dansen en zingen combineren en dat toneelspelen….dat leer ik er gaandeweg bij. Het is een leuke club mensen en ik merk dat ik ‘iets’ nodig heb naast mijn werk en mijn gezinsleven. Om de balans erin te houden. Want het is niet altijd even makkelijk met eentje in de peuterpuberteit en een dreumes die als stopwoordje “nee!” heeft. Verder ben ik erg digitaal ingesteld. Je kan me ook vinden op twitter (@vinexjuffie) en pinterest (@dancingprinzes). Op mijn werk hou ik me, naast het lesgeven, graag bezig met alles wat met ICT te maken heeft.

Als jullie vragen hebben over iets dat met onderwijs te maken heeft, over kleuteronderwijs of bijvoorbeeld de combinatie onderwijs/ICT, dan mag je ze altijd stellen. Dan probeer ik daar een antwoord op te vinden. Ik heb inmiddels online een aardig netwerkje aan mensen uit het onderwijs en ICT verzameld. Dus mocht ik het zelf niet weten, dan is er vast wel iemand die het antwoord weet! In mijn volgende blog zal ik vertellen over apps die ik erg leuk vind, zowel voor kinderen als volwassenen. Verder zal ik regelmatig iets bloggen over dingen die ik meemaak in mijn werk en in mijn gezin. Tot later!

Vinexjuffie