Wij vrouwen kunnen soms zo in onze moederrol op gaan dat we vergeten dat we ooit aantrekkelijk waren. We houden 1000 ballen in de lucht en overleven. En het thuisfront gaat daar graag in mee. Zij zijn het belangrijkst, dus jij laat het gebeuren. En zo sta je bezweet met piekhaar, afgebladderde nagellak en klotsende oksels klaar voor iedereen. Je vergeet je zelf. Een Femme Fatale was ik nooit, maar nu ben ik soms al blij dat ik mijn broekriem dicht heb en 2 dezelfde schoenen aan als ik in de supermarkt sta.
Voor ieder die zich hier in herkent is het advies om een weekend naar een Waddeneiland te gaan met 3 heren. Mijn Lief vond het goed, en daar zal bij geholpen hebben dat mijn gezelschap en ik verschillend geaard waren. Pure ontspanning en ego streling voor mij. In het begin was het wat onwennig dat mijn tas voor me gedragen werd maar het wende snel. De luxe was kortdurend want na zo’n weekend ben ik dan toch weer “one of the guys”. Ik droeg gewoon mijn eigen tas. Omdat de mannen meer geshopt hadden dan ik, en dus geen handen meer vrij voor mijn bagage.
Ik stond nog enige tijd in de moederstand door automatisch de taak van broodjes smeren onderweg op me te nemen en rond te hobbelen met een rugzak vol zakdoekjes, pleisters, zonnebrand, verkruimelde koekjes enz. Maar in de middag aangekomen bij Festival Horizontoer (artiesten die met boten Waddeneilanden aandoen en daar hun kunsten laten zien) viel het langzaam van me af. Op een pleintje voor een podium, rugzak op de grond en toch even met de gedachten bij thuis, zong ik iets te hard mee met een reclametune van de Mirakelse TV-Tunes Cover band. Ze waren net bezig met het onderdeel “raad es, het is gratis” en ik bleek de prijs (een heuse salmiakknots) gewonnen te hebben. Ik meende dat de zanger zei dat ik snel naar het podium moest komen, en was, zeer bewust van mezelf, bezig om niet te struikelen of iets raars te doen terwijl ik me een weg door de menigte baande. Daarbij probeerde ik de lolly een beetje motorisch handig te vangen, dus wat ze precies zeiden ging aan me voorbij. Maar terug op mijn plek, bij 3 heren met de slappe lach, bleek dat er op het podium enige verwarring was geweest over wie het goed geraden had. En dat de zanger ten overstaan van iedereen had gezegd “Dat lekkere wijf dat nu naar voren komt lopen”. Hoewel je dat seksistisch kunt noemen had het op mij het “Petje Pitamientje effect”. Ik bleef het hele weekend verbaasd en een beetje trots dat ik het met mijn 42 jaar en extra vakantiekilo’s blijkbaar nog steeds in me heb. Hij zei “lekker wijf” tegen mij!?! Het euforische gevoel liep een klein deukje op toen Tim Akkerman die avond naast me stond en “Goedenavond” zei en ik heel even het idee kreeg dat hij er “mevrouw” achteraan wilde plakken en dat toch weer inslikte. Maar in mijn mamarugzak brandde de salmiakknots nog na. U begrijpt dat die een speciaal plaatsje aan de muur krijgt thuis. Thuis. Waar mijn lief bloemen voor me had gekocht, chloor in de wc gemikt en de stofzuiger door het huis had gehaald, dus waar het best leuk weerkeren was. Maar waar ook geconcludeerd werd dat zo’n opmerking van zo’n zanger gewoon onderdeel van de show was. Goed. Assepoester was weer terug in het kasteel. En droomt nog wat na. En overweegt zich op te geven om volgend jaar mee te varen met de Horizontoer. Misschien hebben ze nog een moeder nodig. Of een lekker wijf.
Ingrid Koppelaar
😂😂😂
Bril-jant! 👍
Ik herken mezelf er he-le-maal niet in. Als heksenprinses. Of toch wel.
Leuk geschreven! 👍
‘ze zei meneer tegen me’ was toch niet van Petje Vietamientje? Dat was een macdonalds reclame 😉
Ooooh ja! Best blond 😉
Stom he, hij vond me gewoon lekker 😂. (Dat was petje!)