Het was me tot voor kort nooit opgevallen, maar wat lopen er eigenlijk veel honden in Leidsche Rijn. Ongetwijfeld liepen ze altijd al langs ons huis op weg naar het parkje op de hoek. Maar sinds een paar weken zie ik pas hoeveel het er zijn. En ik weet wel hoe dat komt. Ons gezin is sinds twee weken uitgebreid met een allerschattigste puppy, een Friese Stabij. En prompt zie ik overal kwispelende staarten. Het is net als bij het kopen van een nieuwe auto, of die leuke trendy zomerjas, ineens zie je ze overal en lijkt iedereen dezelfde gekocht te hebben. Er is zelfs een naam voor dit verschijnsel; het Baader-Meinhof fenomeen.
Het maakt schijnbaar niet uit wat het onderwerp is, of het nu kersverse baby’s zijn, een nieuwe auto of een hond. Waar het hart van vol is, dat ziet het oog veel en vaak. Vorig jaar rond deze tijd begon ik voor het eerst in de moestuin. Om er te komen moet ik vijf minuten fietsen over de Groene dijk. En al snel viel het me op dat er op dat kleine stukje maar liefst drie moestuinen te vinden zijn. Was me eerder nooit opgevallen. Mooi toch, hoe het brein werkt!
En nu gebeurd dat dus weer, maar dan met viervoeters. Ik vind het plots veel gezelliger op straat en heb ook volop aanspraak door onze pup. Maar er moet me wel iets van het hart. Er is namelijk nog iets wat me nu pas is opgevallen; wat ligt er een hoop troep op de straat en in het gras! Overal hondenpoep en rommel. Onze pup is net een baby, alles gaat in zijn mond. En dus ook sigarettenpeuken, blikjes en plastic. Bah! Net als het idee van warme hondenpoep tussen mijn open teenslippers. Ik heb me voorgenomen om veel bewuster om te gaan met mijn afval. En die van mijn hond. Doet u mee? Dan valt het ons straks allemaal op hoe schoon Leidsche Rijn geworden is.
Danielle van Helden