Het gaat mij allemaal zo snel deze maand. Sinterklaas heeft ons land nog maar net verlaten of we schakelen massaal over in de kerstmodus. Tuinen worden volgehangen met zoveel lichtjes dat de landingsbaan van Schiphol erbij in het niet valt. En de eerste kerstbomen staan alweer in woonkamers angstvallig hun naalden vast te houden. Ben ik de enige die nog moet bekomen van de surprises die maar net op tijd afgeknutseld waren en van de Pietendiscussie die er tegenwoordig bij schijnt te horen?
En toch, of ik wil of niet, ook mijn gedachten dwalen de laatste dagen geregeld af naar de aankomende kerstperiode. En erg genoeg zijn dat niet de diepere gedachten over de ware betekening van kerst. Of de vraag hoe ik kan bijdragen aan een betere wereld. Nee, ongewild draaien mijn hersenen overuren over een heel andere kwestie. Namelijk: Wat doen we dit jaar aan versiering in huis?
Ik weet, het klinkt nogal banaal en onzinnig, maar toch betrap ik me op de vragen als: Moet ik dit jaar niet eens wat anders dan die eeuwige kunstkerstoom? Krijg ik die sliert lampjes nog uit de knoop? En hoe zorg ik ervoor dat de hond de kerstballen niet opvreet. Mensen, mensen, wat een dilemma’s. Ik zou bijna terugverlangen naar vorig jaar rond deze tijd. Toen stond onze kerstvakantie namelijk in het teken van een verbouwing. Er werden geen kerstmarkten bezocht, maar bouwmarkten. En in plaats van gezellige kaarsjes op tafel scheen er bij ons een felle bouwlamp. Het was een hectische kerst, die ik niet graag over zou doen. Maar ook niet had willen missen.
Afgelopen jaar knalde het ware kerstgevoel namelijk recht mijn hart in op het moment dat we bij mijn familie aanschoven voor het kerstdiner. Wat een warm welkom in al die verbouwstress. En daar draait het uiteindelijk natuurlijk allemaal om. Niet om die boom, flikkerende lichtjes of andere prullaria. Maar om het gezelschap van elkaar. En dus laat ik maar gewoon de boel de boel. Want wat kan mij het schelen hoe de kerstboom er dit jaar bij staat. Zolang ik er maar met mijn gezin omheen kan zitten. Merry Christmas everyone…
Danielle van Helden