Het zijn niet enkel de groene vingers die het Máximapark maken tot wat het moet zijn … een groen hart in Leidsche Rijn-Vleuten De Meern en omstreken. Natuurlijk zijn tientallen vrijwilligers heel veel uren in de weer om het park te laten groeien en bloeien. “Snoeien is bloeien” is een veelvuldig gehoorde uitspraak wanneer ik als één van hen in het groen gehuld het park inga. Is het niet om daadwerkelijk te snoeien, dan is het wel om het college van burgemeester en wethouders van dienst te zijn om hun eigen wilgen te planten, zoals we dinsdag deden.
Uitgerekend op de geboortedag van mijn vader mocht ik de handen ineen slaan met onder andere burgemeester van Zanen om zijn wilg in het gelid met alle anderen te zetten. Een dartel Koolwitje fladderde om ons heen, net als het Koolwitje deed op de dag dat we mijn vader neerlieten in de aarde, deze zomer drie jaar terug alweer.
Om de net geplante boompjes wat ‘ruggensteun’ te geven hebben we vandaag naast ieder stammetjes een boompaal gezet zodat ze in de, tegenwoordig nogal stevige, wind fier overeind zullen blijven. Wanneer de wilgjes voldoende vaste grond onder hun wortels hebben en er klaar voor zijn, zullen we het steuntje weer weghalen in de vaste overtuiging dat ze best zonder kunnen.
Dat het trekpontje over de Vikingrijn die door het Máximapark stroomt een belangrijke schakel in de infrastructuur in en rondom het park is lijkt lieden met slechte zin niet te deren. Wéér was het raak … Het pontje werd op brute wijze gemolesteerd waardoor het uit de vaart raakte. Mijn groene vingers hebben vandaag mee kunnen bijdragen aan het herstellen van het vaartuigje waardoor het weer mogelijk is de Vikingrijn over te steken zonder nat pak te halen of een helling te moeten nemen. Met geringe spierkracht is het nu weer mogelijk de overkant te bereiken en daaraan hebben mogen bijdragen voelt meer dan goed!
De wilgen die netjes op een rij staan, mét boompaal ernaast en een pontje dat we weer in de vaart hebben kunnen brengen, daar word ik vrolijk van! Nu kunnen we met een gerust hart de Vikingrijn bevaren en genieten van een rij wilgen die keurig in het gelid staan.
Hans Peter van Rietschoten