Trekpontje Máximapark weer doelwit van vandalisme

Dit weekend was het trekpontje over de Vikingrijn in het Máximapark weer doelwit van vandalisme, evenals de Wood Chapel waar geregeld jongeren ‘hangen’, maar die kennelijk ook menen de boel er te moeten verbouwen. Eerder al werd er in het markante bouwwerkje brand gesticht en waren houten pannen van het dak gesloopt.

Het pontje is een welkome verbinding van de Alendorperweg met de Vlinderhof, maar heeft helaas nogal wat te verduren de laatste tijd. Ook nu kwamen er Vrienden van het Máximapark aan te pas om het vaartuigje weer in de vaart te kunnen nemen. Peter Mocking en Henk Veldhuizen, Vrienden van het eerste uur, hebben de stalen geleidingskabel kunnen ontknopen en opnieuw strak spannen. Dat er opzet in het spel is geweest lijkt duidelijk. Een geleidingskabel raakt niet uit zichzelf in de knoop tenslotte.

Enig vandalisme is jammer genoeg niet vreemd meer in het park. Onlangs werd één van de schaaktafels nabij de Japanse Tuin naar alle waarschijnlijkheid blijvend beschadigd doordat onverlaten meenden er een gloeiende barbecue op te kunnen zetten. Dit terwijl er voldoende ruimte is in het park, er is een speciale barbecue plaats zelfs! Zouden de vandalen zich van hun opvoeding hebben willen kwijten door niet met het bord op schoot op de grond te gaan zitten eten, maar netjes aangeschoven aan een tafel? Dat het geen eettafel betrof? Een kniesoor die daarop let.

Bezoekers van het park moesten noodgedwongen dus tijdelijk elders de Vikingrijn oversteken. Gelukkig is er een handige parkplattegrond voorhanden zodat de meest nabijgelegen brug geen al te moeilijke klus is om te vinden. Evengoed is het zeer te betreuren dat vrijwilligers zich bezig moeten houden met het vaststellen en herstellen van de schade die men meent te moeten aanrichten. Wie denkt dat het seizoensgebonden is dat er vernielingen plaatshebben zit er behoorlijk naast. Niet enkel op warme dagen trekt het park volk met kwade bedoelingen, al is het kennelijk wel heel verleidelijk om bijvoorbeeld in de Wood Chapel het op een drinken te zetten op een fraaie zomeravond en vervolgens er sporen achter te laten van vernieling en rommel. Ook op koude winterdagen, wanneer het ijs misschien wel dik genoeg is om op te schaatsen, valt het Máximapark weleens ten prooi aan ‘kwajongens en meisjes’. Boompalen worden stukgetrapt die vervolgens gebruikt worden om te testen of het ijs al begaanbaar is. Natuurlijk wordt voorzichtigheid toegejuicht en wenst niemand een drenkeling te moeten redden die zich op glad en te dun ijs waagde. Dat hiertoe boompalen moeten sneuvelen is wel spijtig. Ook juist aangeplante boompjes zijn kennelijk gewild bij vandalisten. Niet zelden wordt jonge aanplant geknakt.

Of er enig kruid is gewassen tegen de aanstichters van dit kwaad valt te bezien. In de Vlinderhof kunnen daders wel zeker worden opgemerkt. Tenslotte werd er middels webcams ooit al eens een ‘timelaps’ gedraaid. In het Máximapark zijn voldoende plekken denkbaar om verborgen camera’s te installeren die een oogje in het zeil kunnen houden en overtreders vast zouden kunnen leggen op beeld. Maar ja, dan nog iemand die met de beelden aan de slag… Ligt hier wederom een vrijwillige taak voor de Vrienden van het Máximapark? De Dienst Handhaving van de Gemeente Utrecht is geregeld op patrouille in het park, maar lijkt niet bij machte de vernielers te betrappen helaas.

Lees hier alle artikelen over het Máximapark

Lees hier alle artikelen over de Vrienden van het Máximapark