Blog: Werkochtenden in het Maximapark

Gewoontegetrouw mocht ik vandaag weer mijn steentje bijdragen aan het onderhoud van het Máximapark. Wat heerlijk is het toch, die paar uurtjes op donderdag aan het werk te zijn met Vrienden van het Máximapark die ik nu ook tot mijn vrienden mag rekenen. Het groene (polo)shirt, de werkhandschoenen en in meerdere gevallen de herkenbaar groene pet scheppen een band.

Natuurlijk start de ochtend met een oppepper. Zwarte koffie uit een mok zonder oor met daarbij een tot Máximakoek uitgeroepen ‘Echte Enkhuizer Jodekoek’.
Steevast schuift er wat volk aan. Nu eens een gemeentefunctionaris, of drie zoals vanochtend of iemand die gewoon even zijn verhaal kwijt wil en zag dat de Werkschuur open was. De man die vanochtend bij ons aanschoof was trouwens een heer met een verhaal. Vorige week is een duofiets te water geraakt omdat de bestuurder(s) ervan de breedte van het bruggetje waar ze over wilden om in het park te komen niet juist hadden ingeschat. Bij het achteruitsteken door de berm is het voertuig met opzittenden te water geraakt en de heer die bij ons aanschoof in de Werkschuur was een van de helpers van het eerste uur.
Een twee-en-negentigjarige dame was voor het eerst een ritje op de duofiets gaan maken met haar zoon en gelukkig kunnen beiden slechts met de schrik in het lijf het hachelijke avontuur navertellen. Dat een van ons ook heeft kunnen bijdragen aan het redden van de twee onfortuinlijke fietsers was de reden van de komst van de man in kwestie naar de werkschuur. Graag wilde hij informeren hoe het de slachtoffers op het moment verging en of hij ze eventueel persoonlijk even zou kunnen spreken. Onder de koffie werd de nodige informatie uitgewisseld en de man kon zijn missie vervolgen.
Ook wij begonnen onze bezigheden in het park. Ditmaal werd weer onder een paar parkbanken nieuw antiworteldoek uitgerold waarop rijkelijk basaltsplit werd aangebracht om zo het onkruid te beletten te snel te hoog op te schieten.

Telkens weer is het een voldoening te zien hoe het is opgeknapt en hoe uitnodigend het is er te gaan zitten om de omgeving te observeren. Met uitzicht op de Vikingrijn of de Lelievijver of een van de andere waterlopen in het park hebben alle bankjes wel iets te bieden. Wat wij kunnen bieden is een nette zitplaats waar heermoes, brandnetel, distel of bosbraam geen schijn van kans maakt.

Ook wij strijken weleens neer op zo’n zitje en drinken er koffie en hebben het over hoog opgeschoten Populieren of waterpoelen waarin het riet te dominant aanwezig is waardoor het uitzicht op de feeërieke watertjes wordt ontnomen vanaf de bankjes die er staan. Tijd dus om nieuwe doorkijkjes te maken zodat ook vanaf die bankjes van alles te genieten zal zijn.

Foto’s en tekst: Hans Peter van Rietschoten