Om ook in de toekomst de bomen door het bos nog te kunnen zien waren tientallen vrijwilligers, jong en oud, zaterdagochtend het Máximapark ingetrokken om er eens flink te rooien.
Niet in het wilde weg werd er maar wat gezaagd. Nee, de boompjes die het veld moesten ruimen om andere meer licht en lucht te geven zodat andere kunnen uitgroeien tot majestueuze woudreuzen werden eerder deze week al van een fluorescerend merkteken voorzien zodat de vrijwilligers de slachtoffers wel voor het uitkiezen hadden, maar er wel sprake is van verantwoord bosbeheer. Een zogeheten bosplantsoen nabij het parkrestaurant was het doel en al staan nu nog bomen met een groene of rode stip fier overeind, ook zij zullen slachtoffer worden van vrijwilligers met zagen en grote snoeischaren.
De enkele eik die tegen de vlakte ging werd gretig onderhanden genomen aangezien het prima haardhout is en eer er een boompje op is gebrand zijn er vele koude winteravonden verstreken. Zo krijgt dit hout dus een prima tweede bestemming. Evenals het vele hout dat bij elkaar werd gesleept en netjes opgestapeld in het bos ‘rillen’ vormen waartussen vogels en kleine knaagdieren het prima toeven vinden. Uiteindelijk zal het hout vergaan en zo een prima voedingsbodem zijn voor het overgebleven gewas.
Ook de bramen gedijen goed tussen de bomen en menig vrijwilliger heeft daarmee op een onzachte manier kennis gemaakt. Iets gehavend werd er gretig van de rijk belegde boterhammen gegeten en liet men zich de soep goed smaken. Ook ditmaal werd keukenprinses Ellen Smorenburg alom geprezen voor haar goede zorgen en wederom verdient Bakkerij Akkermans alle hulde voor zijn aandeel in het succes van deze morgen. Zonder brood van zijn hand is een werkochtend als deze voor het gevoel ‘net niet af’. Met in de ene hand een heerlijke belegde boterham, in de andere hand een soeplepel om Ellens tomaten-groentesoep mee te lijf te gaan en met het onovertroffen krentenbrood onder handbereik werd teruggekeken op een weer zeer geslaagde vrijwilligersochtend.
Met een verzadigd gevoel en een uitnodiging voor een oudejaarsbijeenkomst mét oliebollen op zak namen de vrijwilligers afscheid van elkaar in de wetenschap dat ze binnenkort alweer elkaar zullen treffen. De klus in het toch al aardig gedunde bosplantsoen is immers nog niet geheel gedaan dus zal er snel weer een ochtend als deze worden georganiseerd. Hopelijk is het weer dan net zo prachtig want de jas kon zelfs even uit door de snel oplopende temperatuur.
