De vrijwilligersochtenden, georganiseerd door De Vrienden van het Máximapark, zijn geliefd bij de inwoners van de regio. Met elkaar het Máximapark onderhouden en het zien gaan groeien en bloeien is natuurlijk een uitermate fijne vrijetijdsbesteding. Wanneer het park in alle glorie de geheimen prijsgeeft van wat er zoal aan bloembollen is geplant waardeer ik des te meer dat er iedere keer tientallen vrijwilligers komen helpen om weer een monsterklus te klaren.
Naast de vrijwilligers die iedere donderdagmorgen uitzwermen over het park melden zich op de zaterdagse werkochtenden steeds vaker ook vaste vrijwilligers die de smaak kennelijk te pakken hebben gekregen. Het is niet enkel het fysieke werk dat de groep bindt. Niet enkel is het door het zichtbare resultaat dat men er telkens weer tegenaan gaat. Ook is het ze waarschijnlijk om de in het vooruitzicht gestelde lunch te doen. Na gedane arbeid is het immers goed lunchen! Steevast staan de schalen met belegde boterhammen rond de klok van twaalf uur klaar om te worden bestormd door de hongerige werkers. Niet zelden is er soep die met zorg is klaargemaakt door Ellen Smorenburg of Willeke Mocking, beide vrijwilligers van het eerste uur. Zij zijn het die stapels belegde bruine boterhammen smeerden en het onovertroffen krentenbrood werd ook door hen met zorg op de schaal gedrapeerd.
Dat bakker Akkermans uit Vleuten zijn kwaliteitsbrood maar al te graag door de keukenprinsessen wil laten besmeren mag duidelijk zijn. Akkermans lijkt inmiddels hofleverancier van het Máximapark geworden te zijn, want zonder zijn boterhammen is de lunch niet af. Het Kloosterbrood dat de bakker bakt is wel meer dan het halfje bruine tarwebrood dat de grootgrutters ons willen aansmeren. Het krentenbrood is zeker niet te versmaden wanneer het uit zijn ovens komt. Zijn zorg proef je en zijn vakmanschap is kenmerkend voor zijn producten. Het lijkt nog slechts een kwestie van tijd tot Akkermans werkelijk een Máximaparkkoek ontwikkelt die de vrijwilligers in de ochtend bij de koffie kan worden aangeboden. Nu nog blijft het behelpen met de tot ‘Máximakoeken’ verworden Jodenkoeken, al lijkt die benaming tegenwoordig gevoelig te liggen. Dat Hare Majesteit zich vereerd zal voelen wanneer er koek naar haar zal worden vernoemd staat als de welbekende paal boven het water en wanneer bakker Akkermans de lekkernij mag produceren staat dat garant voor succes. Hoe lang moeten we nog wachten tot iemand het initiatief neemt en samen met Akkermans om de tafel gaat zitten? Met een kop koffie en een snee overheerlijk krentenbrood van Vleutens bovenste beste bakker moet er toch een meesterlijke koek gebakken kunnen worden?
Koffie met ‘Máximakoek’. Foto: Hans Peter van Rietschoten