Blog: In wat voor wereld leven wij?

Terwijl er al dagen met man en macht wordt gezocht naar peuter Julen die in een meters diepe put is gevallen, lees ik het ene na het andere heftige nieuwsbericht.

Zoveel respect en liefde als er spreekt uit het doorzettingsvermogen en de reddingsactie van de Spaanse overheid, zoveel geweld en zinloosheid spreekt er uit veel andere berichten. Na het lezen van de zoveelste update waarbij de actie vertraagd wordt door het weer, valt mijn oog op een Facebookoproep om een bericht te delen. Er circuleert een filmpje rond waarin een hulpeloze jongen wordt afgetuigd door een groep jongens.

Van dezelfde generatie

Uit het niets, gewetenloos en zonder remmingen. Ik bekijk het filmpje niet maar begrijp uit de reacties eronder dat de jongen flink toegetakeld is. Gewond. Een ziel beschadigd en het vertrouwen gedeukt. Onbegrijpelijk. Zinloos geweld op een doordeweekse klaarlichte dag. Ergens in een parkje in een wijk. Jongeren die elkaar opruien en het geweld filmen. Bij wie de gepijnigde kreten van het slachtoffer niet verder komen dan het oppervlakkige trommelvlies. Het blijft door mijn hoofd spoken. In wat voor wereld leven wij? Hoeveel slachtoffers moeten er nog vallen, hoeveel stille tochten moeten er nog georganiseerd worden en hoeveel stenen met lieveheersbeestjes gelegd.

’s Avonds lees ik de krantenberichten uit de regio. Er wordt gewaarschuwd voor een groepje jongens dat scholieren overvalt en beroofd. Op rustige plekken in de wijk worden scholieren opgewacht en onder bedreiging — soms ook met geweld — van hun telefoons en geld ontdaan. Zinloos geweld op een doordeweekse dag. Jongeren die op het verkeerde moment op de verkeerde plek waren. Een ontmoeting tussen daders en slachtoffers van dezelfde generatie. Kinderen van de toekomst.

Een slecht voorbeeld doet volgen

Niet veel later lees ik een ander actueel bericht. In de kinderspeelhoek van een all-you-can-eat restaurant zijn volwassenen met elkaar op de vuist gegaan. Volwassen kerels, vaders van jonge kinderen die naar hen opkijken. Vaders geplaatst op een voetstuk. Aanleiding voor het geweld was het feit dat een kind te oud zou zijn volgens het reglement om in de speelhoek te spelen. Toen hij daar op aangesproken werd, haalde hij zijn vader. Zijn voorbeeld. Terwijl het ene kind angstig en in tranen om zich heen kijkt wanneer de ambulance en politie arriveren, zal het andere kind dit voorval onthouden. Misschien zelfs als heldendaad. Want welke vader is nu niet de held van zijn of haar kind?

Een slecht voorbeeld doet volgen. Over een paar jaar is dat jongetje uit de kinderspeelhoek de jongen die met zijn vrienden erop los slaat. Ergens op een grasveld in de wijk, het slachtoffer willekeurig gekozen. Zinloos, geweld, verharding, angsten. Het is aan ons ouders om een goed voorbeeld te geven. Een betere en veiligere wereld begint bij ons. Hoe moeilijk is het om je kind respect voor een ander bij te brengen? Wie geboren wordt heeft het recht om te leven in een veilige wereld. Daarin zijn we allemaal gelijk en geweld is altijd zinloos.

Geschreven door Esther van de website Mama is Thuis.