Hoewel de Angstfabriek niet officieel open was mocht een enkeling vrijdag toch al even een kijkje nemen. Het gebouw van geringe afmeting op het Berlijnplein tegenover de bioscoop, naast de ’toekomstmakers’ van RAUM oogt niet als een fabriek en boezemt op het eerste gezicht geen angst in. Het heeft niets van een spookhuis of escaperoom, al doet de naam misschien daaraan denken. Het is geen kermisattractie, maar een beleving die de gemoederen bezig zal houden.
Een heuse directeur zwaait er de scepter en zijn aanwezigheid in de fabriek blijft niet onopgemerkt. Het wemelt er nog niet van de fabrieksarbeiders die aan lopende banden hun steentje bijdragen aan een eindproduct. De enige lopende band die ik gedurende de ‘sneak peek’ tegen kom is een bagageband zoals op het vliegveld in gebruik is. Hier worden voorbijtrekkende pakketjes in de gaten gehouden en met een tablet gescand of er verdachte spullen inzitten. Een enkel stuk bagage wordt als verdacht bestempeld, op de tablet zijn duidelijk de contouren zichtbaar van wapens. Binnen de veilige muren van de Angstfabriek is dat niet iets waarvan me koude rillingen over het lijf lopen of me het angstzweet laat uitbreken. Toch illustreert een dergelijk voorval waarmee we in het dagelijks kunnen worden geconfronteerd en zo zijn er duizend-en-een meer angsten die in de Angstfabriek worden geïllustreerd.
Wanneer de fabriek mij haar geheimen prijs geeft en ik niet enkel toeschouwer van wat technische installaties meer ben zal ik verslag doen van mijn beleving.
Onderstaande foto’s zijn gemaakt door Sarah-Dona Manev en ter beschikking gesteld door Critical Mass, die de Angstfabriek ontwikkelde in samenwerking met onder andere theatermakers, decorbouwers en escaperoom specialisten.
