De man, Wil van der Meer, bekend van meerdere televisieproducties, die bij Nieuw Utrechts Toneel (NUT) spelers Floor en Greg onder de tuintafel schuilt tegen het barre Nederlandse weer blijkt een zoon te hebben. Vader en zoon, de Belgische Tijs Huys, worden herenigd door tussenkomst van het stel en de gastvrijheid die hen ten deel valt buiten ze ten volle uit. Natuurlijk is hun dank van groteske vorm en het hobbelpaard dat de man hen schenkt voor dochters Isabel en Suze wordt enigszins schoorvoetend, maar in dank aangenomen.
Dat de man zich dicht bij de kinderen waagt en zelfs voor hen een lied aanheft, laat bij Floor nogal wat woede ontvlammen en ze steekt niet onder stoelen of banken hoe zeer ze zich voelt beperkt in haar privacy door het verblijf van de man en zijn zoon. Een kanonnade waarbij grove bewoording niet door haar wordt geschuwd valt de mannen ten deel, maar hun vertrek lijkt nog niet direct aanstaande.
In de voorstelling wordt gefeest en worden grenzen overschreden. Het publiek krijgt uitgelegd dat wij mensen vijftig procent gelijk zijn aan een banaan en rollen worden verwisseld alsof het een stel kleren betreft. Het is dynamisch en muzikaal. De voorstelling GRENS tart het voorstellingsvermogen van de toeschouwers en doet een beroep op hun inlevingsvermogen.
De maaltijd achteraf is zoals we gewend zijn van het NUT niet overdadig luxe, maar mooie gerechten worden het publiek zeker voorgezet. Een zelf samen te stellen voorgerecht is een knipoog naar de heerser over het Romeinse rijk in de tijd dat de limes nog werkelijk zichtbaar in de wijde omtrek is. Greg verzorgt ook tijdens de gevarieerde maaltijd het entertainment en trekt door een kleine quiz te spelen met zijn publiek een scheidslijn over de lange tafel waaraan de gasten hebben plaatsgenomen. Bij binnenkomst in de enorme weerbestendig gebleken tent, wordt het publiek al een plaats links of rechts van de tafel gewezen. Het podium voor de vijf acteurs is niet ruim bemeten, maar groot genoeg om hun rol te vertolken en het verhaal tot leven te brengen.
Zoals het een goed gastheer betaamt zorgt Greg tijdens het driegangen diner dat het zijn gasten aan niets ontbreekt en waakt over hen als een vader over zijn kinderen. De warme dekens die hij uitdeelt zijn voor menigeen meer dan welkom want hoewel de tent overkapt is, heeft de kou toch vat op het publiek gekregen. Het publiek wordt huiswaarts gezonden, maar niet voor iedereen die deel had aan de productie voor het voetlicht is gehaald en is bedankt voor hun avond aan avond tomeloze inzet.
De muzikale omlijsting door Pascal van Hulst, componist, muzikant en zanger, is in prima harmonie met de dialogen en het verhaal spreekt tot de verbeelding. Het laat ruimte aan het publiek om antwoorden te vinden op vragen die misschien niet letterlijk zijn gesteld, maar wel tussen de regels door hun weg naar de toeschouwers vinden. Is het verhaal aantoonbaar ontstaan toen een wildvreemde man zijn toevlucht zocht op het terras van Floor en Greg? Verleenden Gregs ouders vluchtelingen onderdak toen hij negen jaar was en komt de woede van Floor uit haar diepste wezen of is ze welzeker begaan met andermans lot?
GRENS is muzikaal en dynamisch en het NUT biedt met de aansluitende maaltijd een avondvullend programma.
GRENS is nog enkele weken te zien in de Metaalkathedraal, daadwerkelijk gelegen op de aloude grens die het Romeinse Rijk moest scheiden van de barbaarse volkeren die Julius Caesar en zijn gevolg liever zagen gaan dan komen.
Lees ook:
– NUT speelt de gezellige zomervoorstelling GRENS in Metaal Kathedraal
– Bewoner in beeld: Greg Nottrot van theatervoorstelling “De Denderende Tijd”