De opleiding die wijkregisseur Louke Vissers heeft genoten verschaft haar het recht de titel Doctorandus te voeren, maar ze laat zich er allerminst op voorstaan en dat siert haar.
In haar functie als Wijkregisseur staat ze middenin de wijk en de wijkbewoners van Vleuten-De Meern weten de weg naar haar te vinden. Ze is een teamspeler en drukt me op het hart de lezers te laten weten dat ze zich ‘omringen mag met mensen die haar bijstaan in het uitoefenen van haar werk.’
De geboren Zeeuwse (Vlissingen 1959) is dochter van een zeevaarder en een in Indonesië geboren moeder. Samen met haar oudere broer groeit ze op in steden waar het werk van haar vader hen brengt. Louke studeerde in Leiden pedagogiek, didactiek en psychologie. Met al deze theoretische bagage ging ze ondermeer in Suriname aan het werk om er aankomende leerkrachten te onderwijzen op de “kweekschool.”
Haar cv is een indrukwekkende rij functies die allemaal model staan voor de sociale inslag van Louke. Het onderwijs lijkt haar op het lijf geschreven al heeft ze het niet met de paplepel ingegoten gekregen. Ze laat wel doorschemeren dat haar moeder wanneer ze de kans gehad zou hebben vast wel in het onderwijs terecht zou zijn gekomen.
Samen met haar echtgenoot en kater Kees woont ze in het “overzichtelijke” Gouda waar ze jaren bij de gemeente heeft gewerkt. Ze is net terug van een wekenlange fietsvakantie en langs de Franse kust heeft ze zich kunnen opladen aan weidse vergezichten en pittoreske plaatsjes. “Het landschap dat aan je voorbij trekt als je fietst, heerlijk” laat Louke zich ontvallen.
Mijn eerste kennismaking met Louke is vast geweest in het Máximapark tijdens een van de vrijwilligers zaterdagen. Niet enkel het park brengt haar groene vingers in beweging, maar ook de moestuin van honderd vierkante meter tiert welig onder haar handen. Binnenkort zal ze in het Máximapark weer van de partij zijn als de hop wordt geoogst. Haar echtgenoot is amateurbrouwer en lijkt ook vastbesloten zich aan te sluiten bij de rij plukkers die 14 september aan de slag gaan bij Maximus Brouwerij in het Máximapark.
Haar studie psychologie lijkt haar gedurende ons gesprek van pas te komen wanneer ze me even op mijn woorden vangt. Het tekent de ongedwongen sfeer waarin we elkaar spreken. Ditmaal niet bij Indekerngezond nabij Leidsche Rijn Centrum, maar in de gloednieuwe bibliotheek waar ook haar collega’s van het Wijkbureau Leidsche Rijn resideren. Eerder werd daar Ina Massop door mij ondervraagd.
Louke is gedreven in wat ze doet en zwaait iedereen lof toe die haar bijstaat de wijkbewoners ’te verbinden met de lokale overheid maar bovenal met elkaar.’ Ze haalt even het Initiatievenfonds aan waaruit wijkinitiatieven gefinancierd kunnen worden mits degelijk onderbouwd. Eerder al werd een rolstoeldraaimolen opgeleverd. Al voor de officiële overdracht aan de wijkbewoners door Wethouder Maarten van Ooijen, was het toestel een doorslaand succes. Louke hoopt dat men ook voor dit soort sociaal belangrijke initiatieven durft aan te kloppen bij het Wijkbureau.
Haar verbindende functie is Louke op het lijf geschreven. Ze is begaan met alle wijkbewoners van Vleuten DeMeern en hoopt in die functie nog lang zich verdienstelijk te maken. “Te mógen maken” aldus Louke Vissers.
Geschreven door: Hans Peter van Rietschoten
Lees ook:
– Interview: Met wethouder Anke Klein in de gelederen mag gemeente Utrecht zich gelukkig prijzen
– Interview: Ina Massop “Trotst op mijn nieuwe plek wijkbureau”
– Interview met wethouder Everhardt “Voor en van mensen, niet voor stenen”
– Interview met Wethouder Maarten van Ooijen “Beste jonge bestuurder van Nederland”
– Bewoner in Beeld: Victor Land wil mensen sterren laten kijken in de stad
– Alle eerder verschenen interviews van bekende en onbekende bewoners