Al vaker liepen we elkaar tegen het lijf en een enkele keer wisselden we even met elkaar van gedachten. Bijna altijd ging het over het Máximapark en heel verwonderlijk is dat niet. Ik spreek kunstenares Martha Goedings in haar atelier dat grenst aan de werkschuur van De Vrienden van het Máximapark. We zijn dus buren en een goede buur mag best weleens voor het voetlicht worden gehaald.
Met trots laat ze me weten dat in haar identiteitspapieren staat vermeld dat ze is geboren in Amsterdam (1964.) Het grootste deel van haar jeugd bracht het gezin, Martha heeft drie zussen, door in het lieflijke De Meern. Nooit is Martha meer de regio uitgegaan en tegenwoordig woont ze in Vleuten. Ooit krabbelde ze al eens in een aantekenboekje iets over een ‘eigen atelier’ en de wens die ze toen aan het papier toevertrouwde kwam uit. Evenals de droom die ooit werkelijkheid werd, om de geestelijk vader van Nijntje, Dick Bruna te mogen ontmoeten
De Alendorperweg kent ze al vanaf het moment dat ze naar school fietste en het pand dat ze in 2015 heeft kunnen betrekken is ze meer dan eens gepasseerd zonder er werkelijk acht op te slaan. Dat ze ooit haar atelier zou hebben waar een zaak in houten veranda’s was gevestigd heeft Martha toen nooit kunnen bedenken. Ze is niet enkel op het beeldende kunstvlak getalenteerd, als dwarsfluitiste weet ze ook de juiste toon te raken. Vorig jaar verleende Martha nog haar muzikale medewerking aan het kerstconcert in de Willibrordkerk in Vleuten.
In het atelier word ik overweldigd door de rust die er heerst en dat we aangekeken worden door tal van geschilderde en getekende portretten leidt nauwelijks af van het gesprek dat we zijn begonnen. Over teken- en verftechnieken, ambitie en talent en niet in de laatste plaats over hoe ze het heeft getroffen met haar atelier op een plaats die overloopt van plekken die haar inspiratie voeden. Even werpt ze een blik uit het raam dat uitkijkt over het park in de hoop me te kunnen wijzen op een waterhoen of meerkoet. Misschien een haas of fazant die zijn heenkomen zoekt omdat hij zich bespiedt weet.
De kunstenares geeft teken- en schilderlessen en laat me in enkele ogenblikken zien dat het heel niet ingewikkeld is om bepaalde figuren op papier of doek te krijgen. Met een paar potloodstreken staat er een uil op papier en laat dat nou net de vogel zijn die kortgeleden is uitgeroepen tot boegbeeld van het Máximapark. In de werkschuur naast het atelier hangen meerdere werken van Martha en in het atelier is permanent werk van haar en haar leerlingen tentoongesteld. De ruimte die onlangs drastisch is opgeknapt biedt genoeg ruimte om te exposeren en om er cursisten de kneepjes van het tekenen en schilderen bij te brengen. Fraai uitgelicht kunnen modellen zich laten portretteren in een sfeer die gemoedelijk is en waar de creativiteit in de lucht hangt.
Geschreven door: Hans Peter van Rietschoten