Waar wuivende palmen doorgaans op een zonovergoten strand staan moeten de Populieren aan de Rijnkenemmerlaan het doen met storm en regen. Veel storm waardoor de regen striemend in mijn gezicht me enigszins het zicht ontneemt en ervoor zorgt dat ik mijn camera goed verankerd om mijn nek draag om te voorkomen dat deze een eigen leven gaat leiden.
De Populieren lijken ogenschijnlijk de storm te weerstaan al ga ik een dezer dagen toch kijken of ze geen schade hebben opgelopen. Door de storm die raast gaat ook mijn brein als een bezetene te keer en is helder denken even niet mogelijk. Tot mijn verbazing merk ik als ik mijn foto’s op mijn laptop bekijk dat ik waanvoorstellingen heb en in alles de kracht van de razende storm meen te zien. Het wuivende riet op de achtergrond was mijn onderwerp voor de foto, maar de met de wind mee buigende fietsenklemmen bij bushalte Korianderstraat hebben het met scherpstellen ervan gewonnen.
Wat een oerkracht heeft zich de laatste uren losgemaakt uit de tot dan ogenschijnlijk rustige hemel. Het robuuste staal van de fietsenklemmen buigt het zware hoofd en wuift met het gewas op de achtergrond mee alsof het van dezelfde materie is. Toch weet ik beter. Meer dan eens zie ik fietsen stevig verankerd in de klemmen staan, geketend met zware kettingen om het boevengilde te ontmoedigen het rijwiel zich onrechtmatig toe te eigenen. Jammer genoeg zijn de laatste tijd fietsendiefstallen hier zo’n beetje aan de orde van de dag. Zouden de boeven respect hebben voor het natuurgeweld dat over ons heen raast of moeten we de komende dagen weer om maatregelen schreeuwende burgers, hun zegje laten doen? Hoe het ook is, ik heb me verbaasd over het vertekenende beeld van het riet en de fietsenklemmen. Van mij mag de wind gaan liggen en de storm in mijn brein tot bedaren komen. Ik heb genoeg aan mijn hoofd.
Hans Peter van Rietschoten