Tegen de strakblauwe lucht tekent het gebouw van Academie Tien zich schril af. Het is er verlaten waar anders volop bedrijvigheid heerst en jongens en meisjes overduidelijk van zich laten horen. De enkele fiets die er staat is er weken geleden achtergelaten in de toen nog kennelijke overtuiging dat het niet lang zal duren eer de les weer, als vanouds vanuit een schoolbank en niet vanaf de bank in de huiskamer zal worden gevolgd.
Het ligt er riant, in het midden van de in aanbouw zijnde wijk Leeuwesteyn en dicht bij het Amsterdam-Rijnkanaal. Op een steenworp afstand van de bioscoop en de winkels in het Leidsche Rijn Centrum. In hoeverre de leerlingen de vrijheid krijgen het schoolplein te verlaten weet ik niet, maar in mijn tijd zouden we het er zeker van nemen en menig uurtje doorbrengen langs het kanaal of wanneer de beurs het toelaat in de bioscoop of het winkelcentrum. De verleidingen zijn legio, maar misschien talen de hedendaagse pubers er niet naar. Mogelijk houden ze zich bezig met andere zaken, al kan ik me niet aan de indruk onttrekken dat groepsgewijs leerlingen eropuit trekken richting de winkels. En dan niet enkel Leidsche Rijn Centrum dat aanmerkelijk dichter bij de school ligt dan bijvoorbeeld winkelcentrum Parkwijk, waar ook een Jumbo supermarkt is. Of is het de voordeliger Lidl die de jongeren lokt? Is daar de energielimonade goedkoper of de controle milder? Hoewel ten gevolge van de coronacrisis waarin we verkeren een supermarkt niet zomaar kan worden betreden. De hygiëne maatregelen en het verplicht gebruiken van een winkelwagen vormt misschien wel een drempel voor de jongelui en worden limonade, koeken en chips van thuis meegenomen. Nu even bivakkeren ze noodgedwongen thuis en zullen ze het moeten stellen met wat moeders proviandkast heeft te bieden. School wordt gevolgd op afstand, de docent kijkt huiswerk na wanneer het in de digitale brievenbus verschijnt. Een scherpe blik in de camera is alles wat de leerkracht heeft om zijn gezag te laten gelden. Zint iets de leerling niet, dan wordt de verbinding verbroken en is een zwart scherm het enige dat nog rest.
De fietsen bij de school zullen er misschien nog wel even eenzaam bijstaan, wachtend op het moment dat ze weer de weg naar de winkels gaan waar ze achteloos echter worden neergezet, al dan niet tot ergernis van het winkelend publiek.
Hans Peter van Rietschoten
Welke boodschap zit er achter dit bericht? Het komt nu over alsof de locatie van de school en de leerlingen die er op zitten, vooral voor veel overlast zorgen? Schrijver kent de sfeer en cultuur van de school niet goed genoeg om hier iets over te schrijven, zo lijkt het?