Op onnavolgbare wijze en met muzikale omlijsting van pianovirtuoos Maxime Snaterse vertelt theaterdier Greg Nottrot een verhaal. Een verhaal dat niet verteld wil worden en wie de voorstelling heeft gezien kan uit eigen ervaring de ondertitel van Graven verklaren. Het is namelijk niet een leuke familie anekdote die het lekker doet op verjaardagen. Het gaat om een diepgeworteld vraagstuk waarin met name Engeltje, zoals haar kleinzoon haar liefkozend noemt, een grote rol speelt. Wie bedoelt de demente vrouw toch wanneer ze almaar de naam Heinrich noemt?
Oma is een dame die zich een zekere stand heeft aangemeten: hooggehakt, lippen gestift en goed gekleed. Wanneer ze achter de piano plaatsneemt vult ze de ruimte met de mooiste muziek, zoals ook Maxime het publiek in vervoering brengt. Greg verdrinkt in de warme klanken die ze weet te ontlokken aan de vleugel en voelt zich veilig onder oma’s vleugel. Letterlijk ziet het publiek hem in slaap vallen onder de vleugel die door Maxime bespeeld wordt.
Oma draagt een geheim met zich mee dat duizend en één vragen oproept. In de voorstelling worden tipjes van sluiers gelicht die het verhaal vormen. Zo blijkt dat haar liefde voor muziek Engeltje in de armen dreef van de getalenteerde Duitse musicus Heinrich toen ze voor de oorlog uitbrak, op een Duitse school zat. Heinrich wordt in het heetst van de oorlogsstrijd onder de wapenen geroepen en strijdt in Normandië, waar hij uiteindelijk het leven laat.
Gedurende lange tijd heeft er een briefwisseling plaats tussen Heinrich en Engeltje, waarin Heinrich zich niet onbetuigd laat over zijn liefde voor haar. Vanuit de trein schrijft hij haar en in het theater onder de perronoverkapping van voormalig spoor negen op Utrecht Centraal is op gezette tijden ook werkelijk de trein hoorbaar. Het geeft de voorstelling iets magisch.
Graven en vragen. Is het toeval dat beide woorden dezelfde letters hebben of is ook hier diep over nagedacht door de theatermakers van Nieuw Utrechts Toneel?
De maaltijd die gedurende de voorstelling gegeten wordt is vooraf in fruitkistjes bij de tafels gezet. Nauwgezet zijn cirkels afgemeten om zo de gasten per gezelschap gegroepeerd, op gepaste afstand van elkaar te houden.
Greg toont zich opnieuw een multitalent met het brengen van dit stuk. Niet alleen is hij een uniek acteur en begenadigd tekstschrijver, maar toont hij zich opnieuw een prima gastheer. Na het applaus dat hem ten deel valt haalt hij iedereen die mede bijdraagt aan het succes; de voorstellingen zijn avond aan avond goed bezocht, voor het voetlicht om ze er deelgenoot van te maken.
Hulde aan de makers van ‘Graven, het verhaal dat niet verteld wil worden. ‘
Voor meer informatie bezoek de website www.graven2020.nl
Lees ook:
– Alle artikelen over Berlijnplein
– Bewoner in beeld: Greg Nottrot van theatervoorstelling “De Denderende Tijd”